فعل مجهول

"بچه‌ها صبحتان به خیر ، سلام

درس امروز فعل مجهول است

فعل مجهول چیست؟ میدانید

نسبت فعل ما به مفعول است."

در دهانم زبان چو اویزی

در تهیگاه زنگ می‌لغزید

صوت ناسازم ان چنان که مگر

شیشه بر روی سنگ میلغزید

ساعتی داد ان سخن دادم

حق گفتار را ادا کردم

تا ز "اعجاز" خود شوم اگاه

ژاله را زان میان صدا کردم

"ژاله! از درس من چه فهمیدی؟!"

پاسخ من سکوت بود و سکوت ...

"د جوابم بده! کجا بودی؟!

رفته بودی به عالم هپروت؟!"

خنده دختران و غرش من

ریخت بر فرق ژاله چون باران

لیک او بود غرق حیرت خویش

غافل از اوستاد و از یاران

خشمگین ، انتقام‌جو ، گفتم :

"بچه‌ها ، گوش ژاله سنگین است!"

دختری طعنه زد که : "نه خانم ،

درس ، در گوش ژاله یاسین است!"

باز هم خنده‌ها و همهمه‌ها

تند و پیگیر میرسید به گوش

زیر اتشفشان دیده من

ژاله ارام بود و سرد و خموش

رفته تا عمق چشم حیرانم

ان دو میخ نگاه خیره او

موج زن ، در دو چشم بی‌گنهش

رازی از روزگار تیره او

ان چه در نگاه او می‌خواندم

قصه غصه بود و حرمان بود

ناله‌ای کرد و در سخن امد

با صدایی که سخت لرزان بود :

"فعل مجهول ، فعل ان پدری است

که دلم را ز درد پر خون کرد

خواهرم را به مشت و سیلی کوفت

مادرم را ز خانه بیرون کرد

شب دوش از گرسنگی تا صبح

خواهر شیرخوار من نالید

سوخت در تب تاب ، برادر من

تا سحر در کنار من نالید

در غم ان دو تن دو دیده من

این یکی اشک بود و ان خون بود

مادرم را دگر نمیدانم

که کجا رفت و حال او چون بود ...!"

گفت و نالید و انچه باقی ماند

هق هق گریه بود و ناله او

شسته میشد به قطره‌های سرشک

چهره همچو برگ لاله او

ناله من به ناله‌اش امیخت

که : "غلط بود ان چه من گفتم

درس امروز ، قصه غم توست

تو بگو ! من چرا سخن گفتم؟!

فعل مجهول فعل ان پدری است

که تو را بیگناه میسوزد

ان حریق هوس بود که در او

مادری بی‌پناه میسوزد ...!"

"سیمین بهبهانی"